မောင်ဝေယံထွန်း သို့မဟုတ် နွေဦးတော်လှန်ရေး၏ သူရဲကောင်းတစ်ဦး 

မန္တလေးပြည်သူ့ဆေးရုံကြီးမှ မှုခင်းဆရာဝန်ကြီးလက်မှတ်ဖြင့် ထွက်လာသောဆေးစစ်ချက်အရ အမည်မသိ လူငယ်တစ်ဦး သေနတ်ဒဏ်ရာဖြင့် သေဆုံးကြောင်းလက်မှတ်သည် သားဖြစ်သူအတွက် ဖြစ်ခဲ့မည်ဟု ဦးထွန်းဝေ ဘယ်သောအခါမှ မတွေးမိခဲ့ပေ။ 

“အင်တာနက်မှာ တက်လာတဲ့ပုံတွေ ကြည့်ရင်းကြည့်ရင်း ကိုယ့်ကလေးမဟုတ်ဘူးဆိုတာ သိရလို့ ဟင်းချနိုင်ပေမဲ့ ၃ ယောက်မြောက် လာပြတဲ့ ကလေးပုံကတော့ ကျွန်တော့်သားလေးဖြစ်နေတယ်ဗျာ” ဟု ဦးထွန်းဝေက ပြောချလိုက်သည်။

မိဘအရင် လူ့လောကမှ ထွက်ခွာသွားသော သားဖြစ်သူ နာရေး၌ မျက်ရည်မကျရန် စိတ်တင်းထားသည့်ကြားက မျက်ရည်များဝဲလာရင်း ပြောလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ 

သားသမီးလေးယောက်အနက် ဒုတိယသား မောင်ဝေယံထွန်း(ခ) ကုလားသည် ငယ်စဉ်ကတည်းက အေးအေးဆေးဆေးနေတတ်ပြီး သူတစ်ပါးအပေါ် အမြဲကူညီချင်စိတ်ရှိသူဖြစ်၍ အချစ်ပိုခဲ့ရသည်ဟု မိဘနှစ်ပါးလုံးက ဆိုသည်။ 

ရန်ကုန်-မန္တလေးကားလမ်းဟောင်းဘေးရှိ မြစ်ငယ်မြို့အဝင် မြို့ပြင်ကြီးရွာမှ အသက်နှင့် မလိုက်အောင် ပရဟိတစိတ်ရှိလွန်းသူ ဆယ်ကျော်သက်လူငယ် မောင်ဝေယံထွန်းသည် ဖေဖော်ဝါရီ ၂၀ ညနေပိုင်းက ပြည်သူများကို ကာကွယ်ပါမည်ဟု သစ္စာအဓိဋ္ဌာန်ဆိုထားသော လုံခြုံရေးတပ်ဖွဲ့ဝင်တစ်ဦး၏ ပစ်ခတ်မှုကြောင့် ကြွေလွင့်ခဲ့ရသည်။

မန္တလေးကမ်းနားလမ်းနှင့် ၄၂ လမ်းရှိ ရတနာပုံသင်္ဘောကျင်း၌ သင်္ဘောများအားထွက်ရန် လက်နက်ကိုင်လုံခြုံရေးတပ်ဖွဲ့ဝင်များက သင်္ဘောကျင်းရှိ အာဏာဖီဆန်ရေးလှုပ်ရှားမှု (CDM) တွင် ပါဝင်သော ဝန်ထမ်းများအား ထိုနေ့ နေ့လယ်ပိုင်းက အတင်းအကျပ်ဖိအားပေးခိုင်းစေခဲ့သည်။ 

၎င်းအခြေအနေအား ရိပ်မိသွားသော ပတ်ဝန်းကျင်ရှိ ပြည်သူများက လက်မခံဘဲ သင်္ဘောကျင်းဝန်ထမ်းများအတွက် ဝန်းရံ၍ ဆန္ဒပြခဲ့ကြရာ မွန်းလွဲပိုင်း၌ စစ်တပ်နှင့် ရဲတပ်ဖွဲ့ဝင်များက သေနတ်များ၊ မျက်ရည်ယိုဗုံးများဖြင့် အင်အားသုံး ဖြိုခွင်းလိုက်သည်။ 

ကျည်ဆန်များ၊ မျက်ရည်ယိုဗုံးများဖြင့် ပစ်ခတ်နေသည့်အကြား အထက်ပိုင်းအင်္ကျီဗလာကျင်းနှင့် လွယ်အိတ် စလွယ်သိုင်းဖြင့် လူငယ်လေးတစ်ဦးက ကုန်စိမ်းတင်သော တွန်းလှည်းအပေါ် ဒဏ်ရာရလူနာများအား အပြေးအလွှားလိုက်တင်၍ လူမှုကူညီရေးအသင်းကားများထံ အရောက်ပို့ဆောင်ပေးခဲ့သူမှာ အသက် ၁၆ နှစ် အရွယ် မောင်ဝေယံထွန်းဖြစ်သည်။ 

“ပေါင်ကို သေနတ်မှန်သွားတဲ့လူကို သူ့လှည်းနဲ့ ထပ်သွားခေါ်ဖို့ လုပ်တဲ့အချိန်မှာ အပစ်ခံလိုက်ရတာပဲ။ သူ အသက်မထွက်ခင် စကားတစ်ခွန်းပဲ ပြောခဲ့နိုင်တယ်။ အမေ သားမရတော့ဘူးလို့ပြောပြီး သူဆုံးသွားတာပါပဲ” ဟု သေဆုံးချိန်၌ အတူရှိခဲ့သော ၎င်း၏ ဆရာဖြစ်သူ လှည်းခေါင်း ကိုဝင်းနိုင်ဦးက ပြောသည်။ 

မိမိမျက်စိရှေ့၌  ရုန်းရင်းဆန်ခတ်အခြေအနေများအကြား ဒဏ်ရာရသူများအား ကယ်ဆယ်လိုစိတ်ဇောကြီးသော မောင်ဝေယံထွန်းသည် လုံခြုံရေးတပ်ဖွဲ့ဝင်များက စနိုက်ပါသေနတ်ဖြင့် ဦးခေါင်းကို ပစ်ခံရပြီးနောက် နေရာတွင် ပွဲချင်းပြီးသေဆုံးခဲ့သည်။ 

“လက်နက်အားကိုးပြီး စစ်ခင်းသလို လက်နက်မဲ့ပြည်သူတွေကို ပစ်ခတ်သွားတာ။ ကမ္ဘာမကျေဘူး” ဟု ၎င်းက ဆက်ပြောသည်။ 

ယင်း ဖြစ်စဉ်တွင် အသက် ၁၆ နှစ်အရွယ် မောင်ဝေယံဖြိုးအပါအဝင် စုစုပေါင်း ၆ ဦး သေဆုံး၍ ၁၅ ဦး ပြင်းထန်ဒဏ်ရာရရှိခဲ့သည်။ 

သေဆုံးမှုကို အကြောင်းမကြား

ဒဏ်ရာရ လူနာတင်ထားသော တွန်းလှည်းကို အင်္ကျီဗလာကျင်း၊ ဘောင်းဘီတိုနှင့် အလောသုံးဆယ်တွန်းကာ ပြေးလာနေသော မောင်ဝေယံထွန်းဓာတ်ပုံနှင့်အတူ ဦးနှောက်ပွင့်ထွက်ဒဏ်ရာဖြင့် ပွဲချင်းပြီးသေဆုံးခဲ့သော ဓာတ်ပုံများက နာရီပိုင်းအတွင်း ဖေ့ဘုတ်လူမှုကွန်ရက်တွင် ပျံ့နှံ့သွားခဲ့သည်။ 

“ဖေ့ဘုတ်မှာ သတင်းတွေက တက်နေပေမဲ့ သူ့အလောင်းကို မတွေ့မချင်း မယုံနိုင်သေးဘူး။ အဲဒီလို ဇဝေဇဝါဖြစ်နေသလို တစ်ချိန်တည်းမှာ မဟုတ်ပါစေနဲ့လို့လည်း ဆုတောင်းနေခဲ့မိတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော် ဆုတောင်းမပြည့်ခဲ့ပါဘူး” ဟု ဦးလေးဖြစ်သူ ဦးမျိုးမင်းနိုင်က ပြောသည်။ 

အခင်းဖြစ်ပြီး နောက်ရက်တွင် မန္တလေးဆေးရုံကြီးသို့ သွားရောက်စုံစမ်းခဲ့ရာ မသိရဘဲ ကောလာဟလများနှင့် တစ်နေကုန်နီးပါး ဗျာများခဲ့ရသည်ဟု ၎င်းက ဆိုသည်။ 

ဆေးရုံ၌ စောင့်ဆိုင်းစဉ်အချိန်အတွင်း ရဲမှူးဆိုသူတစ်ဦးနှင့် ရဲသားနှစ်ယောက်က သေဆုံးသူ မောင်ဝေယံထွန်း၏ အဝတ်အစားများအား လာရောက်တောင်းယူသည်မှအပ မည်သည့်အာဏာပိုင်ကမှ ယခု သေဆုံးမှုအတွက် ဆက်သွယ်အကြောင်းကြားခဲ့ခြင်း တစ်စုံတစ်ရာမရှိခဲ့ဟု မိသားစုဝင်များက ပြောသည်။ 

ထို့နောက် ညနေ ၄ နာရီ၌ အလောင်းအား ရေခဲတိုက်မှ ထုတ်ယူခွင့်ရရှိခဲ့ပြီး ရွာသို့ ပြန်သယ်ကာ ရွာအရောက် ချက်ချင်း မြေမြှုပ်သင်္ဂြိုဟ်ခဲ့သည်ဟု ၎င်းဦးလေးက ပြောသည်။ 

အသက် ၈၀ ကျော်အရွယ် မောင်ဝေယံထွန်းအဘွားမှာ မြေး၏ အခြေအနေ မျက်မြင်တွေ့ရှိရပါက ကျန်းမာရေးအတွက် စိုးရိမ်ရသဖြင့် ထိုသို့စီစဉ်ခဲ့ရခြင်းဖြစ်သည်ဟု ဆိုသည်။ 

ကြုံရာကျပန်းအလုပ်လုပ်ကိုင်သော မိဘနှစ်ပါးအတွက် မောင်ဝေယံထွန်းက လေးတန်းဖြင့် ကျောင်းထွက်ခဲ့ပြီးနောက် မြစ်ငယ်မြို့အဝင် ရန်ကုန်-မန္တလေးကားလမ်းဘေး၌ ငုံးဥပြုတ်၊ အချဉ်ပေါင်းရောင်းကာ စတင်အလုပ်လုပ်ကိုင်ခဲ့သည်။

မန္တလေး ကျွဲဆည်ကန်ကားကွင်းအနီးရှိ ရေသန့်စက်ရုံ၌ အလုပ်လုပ်ခဲ့ပြီး အရွယ်ရောက်လာသည့်အခါ မြစ်ငယ်မှ မန္တလေးကမ်းနားလမ်းကုန်စိမ်းဈေး သွားရာကားများဖြင့် လိုက်သွားတတ်သည်။ ၎င်းနောက် ကုန်စိမ်းဈေး၌ ဂေါ်ဖီ၊ ပန်းမုံလာစသော ကုန်စိမ်းများအား တွန်းလှည်းဖြင့် သယ်ပို့သည့်အလုပ် လုပ်ကိုင်ခဲ့သည်။ 

ကုန်စိမ်းတွန်းသည်မှာ လပိုင်းသာရှိသေးသော်လည်း လိမ်မာပြီး အလုပ်လုပ်ချင်စိတ်ရှိသော ၎င်းအား ကုန်စိမ်းဈေးအနီးရှိ လူကြီးသူမအချို့က မွေးစား၍ ၎င်းတို့အိမ်၌ နေခွင့်ပြုခဲ့သည်ဟု ၎င်း၏ ဆရာဖြစ်သူ လှည်းခေါင်း ကိုဝင်းနိုင်ဦးက ပြောသည်။ 

ထို့ကြောင့် ရွာသို့ ပြန်မလာတော့ဘဲ ကုန်စိမ်းဈေးအနီး၌သာ နေထိုင်ပြီး မိဘများအတွက် တစ်ပတ်တစ်ခါ ငွေကြေး အနည်းငယ်ထောက်ပံ့ပေးသည်ဟု ဆိုသည်။ 

ဖုန်းနှင့် ဆိုင်ကယ်ဝယ်ရန် ရည်ရွယ်ပြီး စုထားသော မောင်ဝေယံထွန်း၏ စုဘူးကို ယခုတော့ ၎င်း၏ ရက်လည်ဆွမ်းကပ်တွင် ပြန်လည်သုံးစွဲပေးရန် ရည်ရွယ်ထားသည်ဟု မွေးစားမိခင် ဒေါ်ကြူက ပြောသည်။ 

ဖေဖော်ဝါရီ ၂၄ ရက်က လုပ်ခဲ့သော မောင်ဝေယံထွန်း၏ ရက်လည်အခမ်းအနားတွင် ၎င်းအတွက် ရည်စူးကာ အလှူငွေအများအပြား လာပေးခဲ့ကြသည်။

၎င်း၏ နောက်ဆုံးခရီးကို နေအိမ်ရှိရာ မြစ်ငယ်မြို့ ပြင်ကြီးရွာ၌ မိသားစုဝင်များကလည်းကောင်း၊ ၎င်းသေဆုံးခဲ့သော ကုန်စိမ်းဈေးရှေ့၌ သံဃာတော်များအပါအဝင် မန္တလေးမြို့ခံများက ဂုဏ်ပြုနှုတ်ဆက်ခဲ့ကြသည်။ 

ထို့အပြင် မြို့ပြင်ကြီးရွာသင်္ချိုင်း၌ မြှုပ်နှံထားသော ၎င်းမြေပုံပေါ်၌ အုတ်ဂူတည်ပြီး ဂုဏ်ပြုထားမည်ဟု မိသားစုဝင်များက ပြောသည်။ 

အသေဆိုးသော်လည်း မြတ်သောသေခြင်းဖြင့် နှုတ်ဆက်သွားသော သားဖြစ်သူကြောင့် ကျန်ရစ်သော သားသမီး ၃ ဦး အပေါ် နိုင်ငံရေးလှုပ်ရှားမှုတွင် ပါဝင်ရန်၊ မပါဝင်ရန် တားမြစ်မည်မဟုတ်ဘဲ အသိစိတ်ဓာတ်ဖြင့်သာ ဆုံးဖြတ်ရန် ခွင့်ပေးသွားမည်ဟု မောင်ဝေယံထွန်း၏ မိဘနှစ်ပါးက ပြောသည်။ 

မိခင်ဖြစ်သူ ဒေါ်ဆွေနွယ်ဝင်း “ကျွန်မသားလေးမရှိတော့ပေမဲ့ ကျွန်မအတွက် သူဟာ သူရဲကောင်းပဲ” ဟု ပြောလေသည်။